
Ə. TAHİRZADƏ. «MEYDAN GÜNDƏLİYİ». 31 DEKABR 1989

Ялчын Имран оглы Рзазаде (род. 31 декабря 1946 года) — азербайджанский певец.
Родился 31 декабря 1946 года в Ленкорани в семье интеллигентов. В 1963 поступил в Азербайджанский государственный университет культуры и искусств. В 1967 году в этом же институте поступил на актерский факультет. В 1968 Ялчын Рзазаде поступил в консерваторию им. Узеира Гаджибекова. В 1979 году стал заслуженным артистом Азербайджанской ССР. В 1999 удостоен звания Народного артиста Азербайджана. Дважды чемпион по карате. Дружелюбный и разговорчивый человек. Управляющий кафедрой вокала и поп-музыки Азербайджанского государственного университета культуры и искусств. Женат, имеет троих детей.
Ялчын Рзазаде был заинтересован искусством со школьных годов. Интерес к искусству приводит его в Азербайджанский государственный университет культуры и искусств, в актерский факультет. В 1973 году, окончив Азербайджанскую государственную консерваторию, получил красный диплом. Еще студентом, идет на работу в Азербайджанское гостелерадио и начинает работать ассистентом режиссёра. По приглашению Гюлары Алиевой вступает в коллектив «Дан Улдузу». Зрителям стал известен в 1960-х годах, благодаря песне Джахангира Джахангирова «Журавли». Сотрудничал со многими ансамблями и композиторами: с Джанхангиром Джахангировым, Тельманом Гаджиевым, Эмином Сабитоглу, Октаем Казымовым, Тофиком Гулиевым, Эльзой Ибрагимовой, Октаем Раджабли, и пр. композиторами, с ансамблем «Дан Улдузу», «Севиль», «Хатира» и прочими.
В 1978 году впервые сыграл главную роль в фильме «Од ичинда».
30 dekabr 1989.
Bu gün “Azadlığ”ın ikinci nömrəsi hazır oldu! MƏQALƏ YUXUSUZ QARANQUŞUN CƏH-CƏHİ(İlk nömrəmizin nəşri) Bütün qəzetlərin ilk nömrəsi körpənin ilk addımına bənzər — hər ikisi çətin irəliləyir. Həmişəbelə olur. Bizə çatanda isə, deyəsən, baltanın ağzı lap daşa dəydi…Razılığa görə, qəzetimiz Əhmədlidəki 4 N:-li mətbəədə çıxmalıdır. Ayağımız ağır oldu — biz buragələn gündən maşınlar sıradan çıxdı. Məcburiyyət üzündən bir çox prosesləri “Kommunist”nəşriyyatında apardıq. Qaldıq iki mətbəə arasında. Sağ olsun universitetin jurnalistikafakültəsinin tələbələri Əlisəfa, Gündüz, Rövşən və başqaları, harayımıza yetdilər. Tələbə Zabiləxanımsa ilk oxucumuz oldu — bütün materiallarımızı makinada o, çap etdi.Şənbə günü tezdən evimizdən bu umudla çıxdıq ki, gündüz “Kommunist” nəşriyyatındaquraşdırmanı başa vurub axşama yaxın Əhmədli mətbəəsində çapa başlayarıq.Fotoyığımla qəzet hazırlamaq ilk dəfə bizim alnımıza yazılıbmış! Dilimizi bilməyən rus qızlarımaterialları min ənvayi-müsibətlə elektron maşınlarda yığdılar. Sima xanımın müdir olduğu sexyəqin ki, lap çoxdandı belə gərginliklə işləməmişdi.Hələ beşinci qatda fotoyığım gedə-gedə birinci mərtəbədə hazır materiallardan səhifələrinquraşdırılması başlanmışdı. Biz gözləyirdik ki, saat 6-ya hər şeyi başa vurarıq, ancaq 7-ninyarısında işə yenicə girişməli olduq…Quraşdırma sexinin ustası Elmira Fətullayevanın növbəsindəki quraşdırıcılar AybənizBayramova və Şamama Qurbanova sonuncu səhifədən əl götürəndə artıq bazar günü səhərsaat 7-nin yarısı idi! Aybəniz xanım bəlkə də tarixdə ən uzun — 12 saatlıq qəzet quraşdırmasınınmüəllifi olmuşdu. Yazılar köçürülmüş lentlər az qala sətir-sətir kəsilib ard-arda düzülür, başqasözlə, iynə ilə gor qazılırdı. Təkcə redaksiyanın öz işçiləri yox, 4 nömrəli mətbəənin rəhbərliyi də (direktor Hacı İsmayılov,onun müavini Müzahim Haqverdiyev, baş mühəndis Fərhad Məhəmmədi) qəzetin“doğulması”nın şahidi oldular. Gündüzü bizimlə birgə qarşılayanlardan biri isə… Qlavlitinəməkdaşı Allahverdi bəy idi. Tarixdə ikinci yeniliyi onda gördük ki, bu orqanın işçisi doğmasaydığı qəzetin ilk addımını görmək xatirinə yuxusuna haram qatıb gecəni səhərədək ayaq üstəkeçirdi.Saat 7-də Əhmədlidə idik. Çapa başlananadək bir-iki saatlıq hazırlıq işi görüldü. Hacı bəy ilknüsxənin müjdəsini verməyə gələndə… redaksiya işçilərinin üçü də oturduğu yerdəyuxulamışdı.56Çap sexinə düşəndə rəis Şuriyyə Şahsuvarov qalaq-qalaq yığılmış qəzetləri fərəhlə göstərdi.Çapçılar Rəhim Məhərovla Vadim İsmayılov da həvəslə işləyirdilər. Mətbuat tariximizə qaranquşcəh-cəhi ilə girən “Azadlığ”ın bu ilk nüsxələrindən birini götürüb vərəqləyirəm. İkinci səhifədəMəhəmmədəmin Rəsulzadə “Nahaq qan yerdə qalmaz” söyləyir, onunla yan-yanaşı səhifədəisə Əbülfəz Əliyev böyük Sabirin dili ilə “Hürriyyət olan yerdə də insanlıq olur” bəyan edirdi…Ədalət TAHİRZADƏ(“Azadlıq” qəzeti, 30 dekabr 1989, N:2).
29 dekabr 1989. Cəlilabad hadisələri öz zirvəsinə çatıb. “Azadlıq” bu rayonda baş verənləri diqqətlə izləyir. SƏNƏD“8 dekabrda Cəlilabadda keçirilən mitinqdə Daxili İşlər Nazirliyi dinc nümayişçiləri gülləbaranetdi. Hakimiyyətə can atan qüvvələr camaatın rayon katiblərinin “yuxarıdan təyin edilməsinə”haqlı narazılığından istifadə edərək, bir qədər əvvəl təyin olunmuş rayon PK-nin birinci katibininistefası tələbini qoydular. Birinci katibin istefasından sonra rayon kommunistlərinin 32%-ifövqəladə konfrans keçirməyi tələb edən sənəd imzaladılar. Dekabrın 25-də kommunistlərinmüəyyən hissəsinin yığıncağında raykomun yeni tərkibdə plenumunu seçmək tələbi qoyuldu.27 dekabrda rayona gətirilən əlavə milis dəstələri vəziyyəti qaydaya salmaq məqsədiylə həbslərkeçirdi. Narazı kütlə hücum edərək raykomun və milis şöbəsinin binalarına zərər vurdular, Ikatib X[eyrulla] Əliyev döyülüb rayondan qovuldu. Dekabrın 29-da Cəlilabadda “xalq hökuməti”adı altında qurum fəaliyyətə başladı. Sovet hakimiyyəti Müvəqqəti Müdafiə Komitəsi ilə əvəzolundu. Müvəqqəti təşkilat komitəsi və milli müdafiə şurası yaradıldı. Komsomol təşkilatı, DTK-nın rayon şöbəsi ləğv edildi”.(O.B.Soltanov. 80-ci illərin sonu, 90-cı illərin əvvəllərində Azərbaycanda siyasi mübarizə. Bakı:Maarif, 1995, 75-76-cı səhifələr)
Bəxtiyar Məmmədov 1962-ci ıl fevralın 12-də Quzanlı kəndində anadan olub. 1979-cu ildə orta məktəbi bitirəndən sonra Ağdam kənd təsərrüfatı texnikumuna daxil olub. Təhsil aldığı müddətdə sovet ordusuna çağrılıb, ikiillik hərbi xidmətini Arxangelski vilayətində başa vurandan sonra Vətənə qayıdıb,təhsilini davam etdirib. Texnikumu bitirən Bəxtiyar bir neçə il ixtisası üzrə kolxozda işləyir. Read the rest of this entry
ХİTAB
Nə qədər istəsəк boş yеrimiz var,
Canımız, qanımız, hünərimiz var.
Əкilən pambıqlar hələ azdır, az;
Bununla iş bitməz, əsla кar aşmaz!
Pambıq əкinləri gərəк çoхalsın,
Qəlbimizdə gəzən həsrət yoхalsın.
Кimsəyə olmasın еhtiyacımız,
Bitsin həsrətimiz, bitsin acımız!
Pambıq çoхaldıqca, fabriк canlanır,
Кollекtiv güclənir, birliк canlanır,
Pambığın çoхluğu çoхluğumuzdur,
Pambıq “çörəyimiz”, nеft “suyumuzdur”.
Hər pambıq tarlası düşmənə mədfən,
Hər açılan qoza ona bir кəfən.
İlqar Quliyev — Azərbaycan Silahlı Qüvvələrinin baş leytenantı, şəhid olmuşdur.
İlqar Quliyev Əbdülhəmid oğlu 1960-cı il dekabrın 28-də Bakının Kürdəxanı qəsəbəsində anadan olmuşdur. Qəsəbədəki 113 saylı orta məktəbi bitirmişdir.
İlqar Fizuli rayonun N saylı hərbi hissəsində təcrübəli mütəxəssis kimi xidmək edərək and içmişdir ki,doğma vətəni göz bəbəyi kimi qoruyacaq, yağı düşmənin torpaqlarımızdan qovulmasında fəal iştirak edəcək. Amma tale onun ömrünün 34-cü baharında boya-başa çatdığı doğma torpağa şəhid kimi əbədi qonaq gətirdi. Read the rest of this entry
Среди тех, для кого Дом дружбы народов давно стал родным и своим, есть не только те, кто занимается в хореографическом коллективе «Лиги азербайджанцев Самарской области». С уверенностью можно сказать, что для родителей юных танцоров-любителей самарский Дом дружбы тоже является родным, так как они тоже много времени проводят в его стенах. Они же становятся самыми заинтересованными и преданными зрителями наших художественных мероприятий, в которых неизменно выступают их дети.
А новогоднее мероприятие, которое состоялось 25 декабря 2016 года, было организовано самими родителями. Как говоря те, кому посчастливилось быть приглашенным на это праздничное мероприятие, все было замечательно – программа была разнообразная, значительная часть которая была кулинарной. Говорят, что щедрыми родителями угощений было приготовлено аж на сто человек. Всем детям были вручены подарки.
С Новым годом!
Первые зачатки паспортной системы в России стали появляться в Смутное время в виде «проезжих грамот», вводимых, главным образом, с полицейской целью. Окончательно паспортная система оформилась только в эпоху правления Петра I. Лица, не имевшие при себе паспорта или «проезжей грамоты», признавались за «недобрых людей» или даже «прямых воров». Паспортная система сужала возможности передвижения населения, поскольку никто не мог изменить место жительства без разрешения соответствующих властей. Read the rest of this entry
Для отправки комментария необходимо войти на сайт.