«KOROĞLU»: «QƏM-QÜSSƏ BAŞIMDAN AŞIB…»

Qəm-qüssəm başımdan aşıb,
Mən tək dərdə dalan yoxdu.
Qürbət eldə bağrım bişib,
Necə yada salan yoxdu.

 
Necə baxım ev-eşiyə,
Yaralı könlüm üşüyə.
Toz bürümüş boş beşiyə,
Şirin layla çalan yoxdu.

 
Çənlibeldə qar görünür,
Güllər mənə xar görünür,
Günüm ahu-zar görünür,
Bir qaydıma qalan yoxdu.

 
Tutun məclisdə yasımı,
Geymişəm qəm libasımı,
Bu fələkdən qisasımı,
Nə zamandı alan yoxdu.

 
Çənlibeli güllər bəzər,
Güllər saralsa kim üzər?
Hər quş balasıynan gəzər,
Niyə sənin balan yoxdu?

 
Koroğlusan hay salarsan,
Paşalardan bac alarsan,
Neçə şəhərlər talarsan,
Sən tək şəhri talan yoxdu.

 
Nə dərd olsa məni tapar,
Sonsuzluq bir yanım çapar,
Yarılğan uçar, toz qopar,
Görəsən ki, qalan yoxdu.

 
Nigarı dərdə gətirən,
Cəsədin qəbrə yetirən,
Koroğlu namın götürən
Yurdunda son olan yoxdu.

 

«KOROĞLUNUN TÜRKMAN SƏFƏRİ”

Реклама

29 НОЯБРЯ 1990 Г. — УКАЗ О ГОСУДАРСТВЕННОМ ФЛАГЕ

Указ Президента Азербайджанской Советской Социалистической Республики

Об изменении наименования и государственного флага Азербайджанской ССР (29 ноября 1990)

Учитывая изменения, происходящие в общественной жизни республики, рост национального самосознания и развития государственности Азербайджана, а также духовную и политическую значимость официальных наименований и символов, считаю необходимым изменить наименование и государственный флаг Азербайджанской ССР. С этой целью рекомендовать Верховному Совету республики принять Закон о внесении изменений в Конституцию Азербайджанской ССР, которым изменить наименование республики, и именовать ее «Азербайджанская Республика», предусмотреть государственный флаг иметь в виде прямоугольного полотнища, состоящего из трех одинаковых по ширине, горизонтально расположенных цветных полос: верхней, голубого цвета, средней, красного цвета, и нижней, зеленного цвета, с изображением в середине красной полосы полумесяца и восьмиконечной звезды белого цвета.

Президент Азербайджанской Советской Социалистической Республики г. Баку, 29 ноября 1990 г

ŞƏHİDLƏR: AĞDAMLI HABİL ƏLİYEV

Habil Misir oğlu Əliyev  1971-ci il noyabrın 28-də Ağdamın Quzanlı kəndində anadan olub. 1988-ci ildə orta məktəbi bitirəndən sonra bir müddət kolxozda çalışıb.

İşlədiyi müddətdə keçirdiyi ağır xəstəlik Habili Bakı xəstəxanalarından birinə gətirib çıxartdı. Bir neçə aylıq müalicədən sonra o,yenidən kəndə qayıtdı və artıq əsgərlik yaşının çatmasına baxmayaraq, həkimlərin qərarıyla xidmətdən möhlət hüququ aldı. Bu möhlət müddəti hər dəfə uzadıldığından güman olunurdu ki, həkimlər Habili hərbi xidmətdən birdəfəlik azad edəcəklər. Ancaq bu, qətiyyən onun ürəyindən deyildi. Xocalı faciəsindən, Şuşa və Laçının işğalından sonra daha onun qarşısını heç nəylə almaq mümkün deyildi. Tibbi komissiyadan keçmədiyinə görə dəfələrlə hərbi komissarlıqdan geri qaytarılan Habil, nəhayət, təkidi və inadkarlığı hesabına 1992-cı ilin 10 iyununda milli ordu sıralarına qoşuldu.

Habilin döyüş yolu Ağdam və Ağdərə bölgələrindən keçib. 1992-ci iyun yay aylarında qanlı döyüşlərdə o, fəal iştirak edib, Canyataq, Gülyataq, Qazançı, Qalayçılar, Fərrux məntəqələrinin düşməndən azad olunmasında böyük fədakarlıq göstərib. Dəfələrlə təhlükəli vəziyyətə düşsə də, yüksək döyüş qabliyyəti sayəsində özünü, döyüşçü dostlarını və sürücüsü olduğu hərbi texnikanı xilas etməyə müvəffəq olub. İki dəfə yaralanmasına baxmayaraq döyüş bölgəsini tərk etməyib və yaralandığı haqda ailəsinə heç bir xəbər çatdırılmayıb. Döyüşlərdə göstərdiyi igidliyə görə Habil vzvod komandiri vəzifəsinə təyin olunub.

1992-ci il sentiyabrın 25-də Habili son döyüşü oldu. O gün Fərrux dağı uğrunda gedən döyüşdə Habil minaatan qəlpəsindən ağır yaralanır. Çox böyük çətinliklə, maşından — maşına götürülməklə hərbi qospitala çatdırılsa da yolda xeyli qan itirir. Həkimlər onun bədənində cərrahiyə əməliyyatı aparsalarda Habili xilas etmə mümkün olmur. Habil elə qospitalda həlak olur. Habil Əliyev Quzanlı qəbirsanlığında dəfn olunub.

vikipediya

AZƏRBAYCANLI GENERALLAR: TƏRLAN ƏLİYARBƏYOV

Əliyarbəyov Tərlan Abdulla oğlu (d. 28 noyabr 1892, Ağsu — ö. 15 fevral 1956, Bakı) — sovet hərbi xadimi.

Tərlan Əliyarbəyov 28 noyabr 1892-ci ildə Ağsu kəndində (indiki Ağsu şəhəri) anadan olmuşdur. 1914-cü ildə Tiflis hərbi məktəbini bitirmişdir. 1914-1918-ci illərdə Birinci dünya müharibəsində iştirak etmiş, Şamaxı alayı tərkibində rota (bölük) və batalyon (tabor) komandiri olmuşdur. 1918-1919-cu illərdə Müsavat ordusunda alay komandiri, həmçinin Bakı şəhər rəisinin müavini olmuşdur.

27 NOYABRDA HƏLAK OLANLAR: AĞDAMLI KNYAZ ABBASOV

Knyaz Əliqulu oğlu Abbasov 1963-ci ildə Ağdam rayonunun Yusifcanlı kəndində anadan olub. 1992-ci il noyabrın 27-də Ağdam rayonunun Mərzili kəndi uğrunda gedən döyüş əməliyyatında həlak olmuşdur.

ŞƏHİDLƏR: BƏRDƏLİ QULAM QƏDİROV

Qədirоv Qulam Əkbər оğlu 27 nоyabr 1972-ci ildə Bərdə rayonunun Yeni Daşkənd kəndində anadan оlmuşdur.

1990-1991-ci illərdə Özbəkistanın Çirkik şəhərində Sovet Ordusunda xidmət etmişdir.

Bərdə rayоn Hərbi Kоmisarlığı tərəfindən 10 may 1991-ci ildə Milli Orduya çağırılmışdır.

701-ci hərbi hissənin sıravi avtоmatçı əsgəri оlmuşdur.

19 yanvar 1994-cü ildə Kəlbəcər rayonunun Yanşaq kəndində gеdən döyüşdə şəhid оlmuşdur.

Bərdə rayonunun Yeni Daşkənd kəndində dəfn оlunmuşdur.

NOYABR 1988 — AZƏRBAYCANLILARIN DEPORTASİYASI

1988-ci il noyabrın ortalarında Ermənistandan Azərbaycana 80 mindən artıq qaçqın pənah gətirmişdi. Noyabrın 17-də Bakıda “Azadlıq” meydanında keçirilən mitinq zamanı Ermənistanda yaşayan azərbaycanlılara muxtariyyət verilməsi tələbi ilə qətnamə qəbul edilmişdi. Ermənistan televiziyası həmin gün Bakıda keçirilən mitinqdən reportajlar göstərərək, həmin qətnamənin tələblərini dəfələrlə efirdə səsləndirmişdi. Noyabrın 22-də Ermənistan SSR Ali Sovetinin azərbaycanlı deputatların iştirakı olmadan növbədənkənar sessiyası çağırılmışdı. Sessiyanın keçirildiyi opera teatrının binasının qarşısına toplaşan mitinq iştirakçılarının hücumundan sonra Ermənistan rəhbərliyi mitinqçilərin tələbi ilə sessiyanın gedişini dayandırmış, deputatları və rayon rəhbərlərini “qayda-qanunu bərpa etmək” adı altında yerlərə göndərmişdi. Rayon rəhbərlərinə tapşırıq verilmişdi ki, bir həftə ərzində, yəni noyabrın 28-dək Ermənistanı azərbaycanlılardan təmizləmək aksiyasını başa çatdırsınlar.
Rusiya tarixçisi Yuri Pompeev 1988-ci ilin payızında azərbaycanlıların Ermənistandan deportasiyasını belə təsvir edir: “Müdafiəsiz, silahsız azərbaycanlıları adətən çılpaq və əliyalın evlərindən qovaraq deyirdilər: “Ləinətə gəlmiş türklər, rədd olun Ermənistandan!”

Ermənilər noyabrın 25-dən 26-na keçən gecə Kirovakan (indiki Vanadzor) şəhərinə bitişik Şaumyan (əvvəlki adı Vartanlı olmuşdur) kəndə silahlı hücum etmiş, 14 nəfər azərbaycanlını vəhşicəsinə öldürmüş və yandırmışdılar. Kəndin sağ qalan əhalisi qarlı-çovğunlu günlərdə dağlarla, meşələrlə gündüzlər gizlənib yalnız gecələr yol gedərək 13-14 gün ərzində Azərbaycana çatmışdılar. 
1988-ci ilin noyabrın 28-də Spitak (Hamamlı) rayonunda da azərbaycanlılara qarşı qırğınlar törədilmişdi. 3 nəfər öldürülmüş, 7 nəfər ağır yaralanmışdı.

ДАМЫ И ГОСПОДА, ИЗВИНИТЕ МЕНЯ, НО ВЫНУЖДЕН ПИСАТЬ О МЕДЖИДЕ МЕДЖИДОВЕ…

За двенадцать с половиной лет существования газеты очаг я писал главным образом, как теперь модно говорить, позитивные материалы. Если про кого-то я писал критично, это означало, что есть серьезные причины.

Вот и теперь, когда уже газета перестала выходить. И казалось бы, наступил покой и тишина. Но какой бес вдруг возбудил Меджида Меджидава из Тольятти задевать меня? К этому человеку, необразованному, не культурному, чрезвычайно самонадеянному и не знающему правил приличия, у меня нет никаких симпатий. Тем не менее, я давно стараюсь о нем не вспоминать совсем, при этом понимая, именно он стал причиной того, что национально-культурная организация в Тольятти стала восприниматься как сборище сомнительных и преследующих корыстные цели людей.   Про Меджидова я последний раз писал, кажется, в 2011 году, если не годом раньше. Когда он оказался принять артистов из Баку, приехавших в Самару на празднование Дня республики. «У нас денег нет», — сказал Меджид Меджидов. Я писал о том, что у Меджида Меджидова деньги должны быть. Не те деньги, которые он имеет от собственного бизнеса. Другие деньги. Дело в том, что еще в 2006 году город выделили филиалу ЛАСО в Тольятти, который возглавлял Меджидов, земельный участок под строительство азербайджанского центра. Центр они не стали строить, а участок сдали в аренду под автостоянку. Насколько мне известно, тогда за 50 тысяч рублей в месяц. В год получается 600 000. А к 2011 году, когда Меджидов говорил денег нет, сумма должна была составить не меньше трех миллионов рублей. Возможно, три с половиной. С тех пор прошло еще пять лет. Теперь сами посчитайте. И сами скажите: вор этот человек или нет.

Я сижу дома, никого не трогаю, настроение не очень хорошее, тем не менее читаю, пишу… И вдруг неожиданно, как прыщ, выскакивает этот Меджид Меджидов… И после этого кто скажет, что у меня тяжелый характер?

 

Хейрулла Хаял.

ГЕНЕРАЛЫ-АЗЕРБАЙДЖАНЦЫ РОССИЙСКОЙ АРМИИ: ФАРАДЖ БЕК АГАЕВ

Николай Николаевич Агаев (Фараджулла Бек Ага Ирза Бек оглы, Фарадж Бек Агаев) — российский (азербайджанского происхождения) военачальник, генерал-лейтенант.

Фараджулла Бек Ага Ирза Бек оглы родился 4 декабря 1811 года в Шуше в знатной семье. 1 мая 1834 года начал службу в Закавказском конно-мусульманском полку, в Варшаве. 27 июля 1838 года «за отличие по службе» произведён в прапорщики.

Весной 1840 года корнет Фараджулла Бек Ага Ирза Бек оглы в составе вновь сформированной Лейб-гвардии Команды мусульман Собственного Его Императорского Величества Конвоя был отправлен в Петербург. 27 апреля 1844 года штабс-ротмистр Фарадж-бек Агаев принял православие. Восприемникамибыли император Николай I и цесаревна Мария Александровна. При крещении получил имя Николай Николаевич[2]. Переведён в Лейб-гвардии Казачий полк. В 1847 году ротмистр Агаев, командир лейб эскадрона Л-гв. Казачьего полка[3]. 6 декабря 1849 года был произведён в полковники.

26 НОЯБРЯ 1924 — «ПОЛОЖЕНИЕ ОБ АВТОНОМНОЙ ОБЛАСТИ НАГОРНОГО КАРАБАХА»

 

26 ноября 1924 г. Опубликовано ‘Положение об Автономной области Нагорного Карабаха’, в котором определены общие положения, территория, организация центральной и местной власти в автономной области. В частности, АОНК объявлялась составной частью Азербайджанской ССР и ей предоставлялось право участвовать в республиканских органах Азербайджана по принципу пропорциональности.