Общественники ХМАО требуют наказать мать Ксении Собчак за слова об известном нефтянике

 

Общественники возмущены пренебрежением Людмилы НарусовойФото: Александр Кулаковский © URA.RU

Югорские общественники возмущены высказываниями о первооткрывателе сибирской нефти Фармане Салманове, которые допустила российский сенатор Людмила Нарусова, комментируя переименование аэропорта в Сургуте. О том, что мать телеведущей Ксении Собчак нужно привлечь к ответу, рассказал «URA.RU» член общественной палаты ХМАО Эдуард Логинов.

«Этого человека нужно привлечь за разжигание межнациональной розни, — считает общественник. — Югру строили граждане всех национальностей: азербайджанцы, татары, украинцы, дагестанцы — кого только не было. А что касается имени аэропорта — это выбор народа, во-первых» По словам Логинова, Фарман Салманов — великий человек, благодаря которому «этот сенатор вообще-то сидит на своем месте».

Людмила Нарусова в интервью о проекте «Великие имена России» перепутала имя великого геолога и усомнилась в необходимости называть сургутский аэропорт в его честь. «В Сибири какой-то город — по-моему, Сургут, если я не ошибаюсь, получил название Сулеймана ибн кого-то… азербайджанца, который там открыл залежи нефти. Ну, честь ему и хвала, но это неудобопроизносимо в аэропорту» — заявила сенатор.

Югорчане считают иначе, что подтвердили на народном голосовании, отдав в пользу Салманова больше 45 тысяч голосов. «Он был настоящим героем своего времени. Мало кто мог бы так рискнуть карьерой или даже свободой, отправляясь со своей экспедицией в Сургут на поиски нефти», — рассказал корреспонденту «URA.RU» председатель национально-культурной автономии азербайджанцев Сургута Азад Сеидов.

 

https://ura.news/news/1052370040

Реклама

EMİL RASİMOĞLU. AĞRILAR SEVDALISI

Həə, əziz oxucu! Bir az vaxtını alıb «Nəsimi ili»ndə sənə

                                                    “Hamı iftar açır günah içində…

Al, xışla hamını, al, xışla, Allah!

 Sənin sağlığına içmişəm, Allah…

   Bağışla sən Allah, bağışla, Allah!”

— deyib Nəsiminin Allahının yox, Peyğəmbərin Allahının sağlığına içən, bu günə kimi də sağ qalıb qalmamasından xəbəri olmayan, öz qəbrinə qısılan Əlisəmid Kürdən danışacağam. Deyəsən, tanımadın axı… Kür Əlsəmidi deyirəm də, alnının qırışından taleyin suvarı keçən, el-obası qan tər içində olan, bu şəhərdə bütün dilənçiləri tanıyan, qolları üstündə can verən, balabançı kor Əlisəmidin dostu Kür Əlisəmidi…

…Demək, yay aylarıdı…Günlərin bir günü özü ilə döyüşə-döyüşə ölümünə doğru gedən bu şərablar Tanrısı ilə bu şəhərdə qəfl rastlaşırıq. Üzündəki qırışlara salam verirəm…Nə başını ağrıdım…Stolu, stulu özümüzə tabe edib bir ağacın kölgəsinə bürünürük… Baxıram, qarşımdakı bu səhra adamına, tənhalıq aşiqinə…Yenə barmaqları saçlarında qaçışır, Allah boyda susqunluq ağuşunda dərin-dərin nəfəs alır… mənsə bu an eləcə Məmməd Arazı xatırlayıram; içində dünya müharibəsi, çölündə qurtula bilmədiyi sükut… Amma bir fərq var idi ki, onun sükutu təbiətin hökmü idi, önümdəki bu şərablar Tanrısının sükutu isə öz xarakterinin hökmü…  

Qayıdıram, müşahidəmi davam etdirməyə… gözləri havaya dikilib, qarşısındakı çay dolu stəkan da «Sonrası, sonrası nə ola, ola…» — deyib, ürəyi yana-yana qurbanlıq quzu tək bir ovcuna sığınıb.

…və özümü daha da toplayıb, yolumu taleyindən salıram bu susan köynəkli çovğunun. Başlayıram sükuta güllə ata-ata, xəfif-xəfif, oğrun-oğrun addımlaya-addımlaya ad günü keçirməyən həbsxanaların, 2400 kilometirlik həsrətin, köhnə divar saatında kəfgirdə yellənən qızın yanından keçməyə…

Bircə onu görürəm ki, hər sual verdikcə suallarımın əlindən tutub, gözündən öpüb gedir lap ömrünün unutduğu fəsillərinə.

Uzaqlaşdıqca dabanı yeyilmiş çəkmələrinin boğuq, kədərli səsini eşidirəm…

Zaman keçir… çay üşüyür… Daha sual da vermirəm… El bil ömrü bu saat bitəcək, eləcə ara vermədən özü danışır.. Gah həyatdan, gah ömürdən… gah da şeirdən… gözləri qızarır, dodağı səyriyir, nəfəsi təngiyir… siqaretlərin naləsi ərşə qalxır… və birdən dediyi bir neçə cümlənin içindən bir söz çınqıl daş kimi gözümə düşür; «Bax, gör nə deyirəm, ay Emil. Bilirsən, hazırkı çağımızda Salam Sarvan da şairdi, Ramiz Rövşən də, Rüstəm Behrudi də… Amma mən onları taleyimlə yemişəm, taleyimlə!»

 Amam Tanrım!!! Qəfl gözlərim titrəyir…»Taleyimlə yemişəm»… — bu sözün enerjisindən özümü bir canavar dişində hiss edirəm bu taleyi canavar adamın qarşısında… Bəli, taleyi canavar adam!

…Əlisəmid Kür şəhər-şəhər, içki-içki, dilənçi-dilənçi, şeir-şeir, yalquzaq-yalquzaq azan səsində öz taleyinə təslim olmağı bacardı, öz taleyinə uduzmağı bacardı amma taleyi yenə qələbə çala bilmədi ki, bilmədi bu qəribə və bir az da qərib adamın.

…Həə, əziz oxucu ! Bilirsənmi, bu il həmin o ağrılar sevdalısının, şərablar Tanrısının, SÖZ səhrasının 65 illiyidir. Heç bəlkə özünün də xəbəri yoxdu.Çünki o dünyanın əqrəbləri itmiş saatıdır… Ehh, nə bilim e… Görsən, bircə deyərsən ki -niyə dəyişmədin Cəfərin oğlu?!.

 

Emil Rasimoğlu

ŞƏHİDLƏR: ADİL TATAROV

Adil Tatarov (tam adı: Adil Əli oğlu Tatarov) — 2018-ci il 20 may tarixində Azərbaycan—Ermənistan dövlət sərhədinin Naxçıvan Muxtar Respublikası sahəsində düşmən tərəfinin təxribatının qarşısını alarkən, döyüş tapşırığını yerinə yetirən zaman şəhid olmuşdur. Adil Tatarov 28 yanvar 1999-cu ildə Ağstafa rayonunun Qıraq Kəsəmənkəndində doğulub və Qıraq Kəsəmən kənd tam orta məktəbi bitirdikdən sonra 2017-ci ilin aprelində hərbi xidmətə yollanıb. Ailədə 5 uşaqdan kiçiyi olan Adil eyni zamanda Tatarovlar ailəsinin yeganə oğul övladı olub.

Şəhid doğulub boya-başa çatdığı Ağstafa rayonunun Qıraq Kəsəmən kənd qəbtstanlığında son mənzilə yola salınıb. Dəfn mərasimində şəhidin müəllimləri, sinif yoldaşları, dostları, döyüş yoldaşları, Müdafiə Nazirliyi və rayon ictimaiyyətinin nümayəndələri iştirak ediblər.

vikipediya

САМЕД ВУРГУН: «СТАЛИН МОЙ ДОРОГОЙ! ТЫ СВОБОДЫ МОЕЙ И СТРАНЫ МОЕЙ МОЩЬ!

Самед Вургун . ГОРДОСТЬ НАРОДА

Сталин мой дорогой! Вдохновитель и вождь!

Ты свободы моей и страны моей мощь!

Была холодная январская ночь. Суровый бакинский ветер стучал в окна. Дома все были погружены в сладкий сон. И только я не смыкал глаз. Волнение лишало меня сна.

Было далеко за полночь. Завтра мы должны выехать. Это необычная поездка. Такие посадки не всегда бывают уделом человека.

Сердце неумолчно твердило мне: Москва… Кремль… Сталин!..

* * *

Итак, завтра в дорогу! Ho с чем? Где мой подарок? А что может быть даром поэта? Стихи!

Я вскочил с постели.

Письменный стол, словно магнит, тянул меня к себе. Припав грудью к столу, я писал. Миг казалось, сама бумага светится радостью. Прошли беспокойные минуты, и а белом листе появились слова: «Привет вождю».

 

* * *

Утром поезд отошел от станции Баку. Нас было больше шестидесяти человек.

Это были представители Азербайджана, едущие в Кремль для встречи с руководителями партии и правительства в связи с 15-летием Азербайджанской Советской Социалистической Республики,

Какая высокая честь быть посланником народа!

 

ШАХ АББАС I, ВЕЛИКИЙ ПОЛКОВОДЕЦ И РЕФОРМАТОР

Аббас I родился 27 января 1571 года в афганском городе Герат в семье шахиншаха Мухаммада Худабенде (1531—1596) и Махди Ульи (?—1579), дочери хакима (губернатора) области Мазендаран, Мир Абдулла-хана. Писал стихи на азербайджанском тюркском и персидском языках. Шах Аббас вёл кочевой образ жизни, треть своего правления он провёл в путешествии, треть находился в своей столице и треть — в других местах на отдыхе[7]. Из-за кочевой жизни столица фактически перемещалась туда где находился Аббас[8]. Шах возглавил Сефевидское государство в возрасте 16 лет. Когда Аббас I взошел на трон, кызылбашские племенные вожди рассматривали его попросту как марионетку, потому что кызылбаши имели большое влияние на шахов. Шаха Аббас был прежде всего умным и прагматичным политиком и вёл успешную внутреннюю и внешнюю политику. Он умер 19 января 1629 года в городе Казвин.

ВИДНЫЙ УЧЕНЫЙ-ЯДЕРЩИК АББАС АББАСАЛИ ОГЛЫ ЧАЙХОРСКИЙ

Аббас Аббас-Али оглы Чайхорский — азербайджанский советский учёный-ядерщик, почётный доктор НАНА.

Аббас Чайхорский родился 21 января 1917 года в селе Чахырлы Новобаязетского уезда Эриванской губернии. После окончания средней школы и землеустроительного техникума в Баку в 1939 году поступил на химический факультет Азербайджанского государственного университета. В 1941 году с третьего курса А. Чайхорский был призван в ряды РККА и отправлен на фронт. Вскоре А. Чайхорского направили учиться в Бакинское зенитно-артиллерийское училище. После обучения его снова отправили на фронт. Он был награждён орденами Славы 3-й степени, Отечественной войны (I степени), Красной Звезды и др. В 1945 году после тяжёлого ранения, приведшего к инвалидности, он продолжил образование на химическом факультете АГУ. Вскоре его как отличника учёбы, постановлением Совнаркома СССР, перевели на четвёртый курс химического факультета Ленинградского университета, на только что открывшееся радиохимическое отделение.

В 1947 году А. Чайхорский был направлен в Челябинский атомный центр в качестве младшего научного сотрудника. Через год руководитель атомного проекта, академик И. В. Курчатов, перевёл его на должность старшего научного сотрудника. С 1969 года ему был доверен пост научного руководителя Госкомитета СССР по использованию атомной энергии в мирных целях. На этой должности А. Чайхорский проработал 12 лет. В 1969 году он приступил к работе над новой периодической системой элементов. Через два года таблица Чайхорского постановлением Министерства образования СССР в качестве дополнения к менделеевской была включена в курс факультетов повышения квалификации преподавателей вузов страны. В начале 1990-х эмигрировал в США.

Чайхорский А.А. Химия нептуния. — М., Атомиздат, 1978

Чайхорский А. А. К вопросу теории актинидов. — Радиохимия, 1971, 13, № 1, 3—9.

В интервью газете «Азербайджанские известия» Чайхорский на вопрос о происхождении фамилии ответил: «В царские времена многим азербайджанцам записывали фамилии по месту рождения. Вы ведь знаете, есть Шихлинские, Шекинские, Кенгерлинские — производные от местностей Шихлы, Шеки, Кенгерли. Нам не очень повезло — мы родом, как я уже говорил, из села Чахырлы. Отец посчитал, что носить „винную“ фамилию мусульманину негоже. И придумал „чайхор“ — от слова чай. Так и появились Чайхорские»

ВИКИПЕДИЯ

ŞƏHİDLƏR: ŞƏMKİRLİ ZABİT RİZVAN MƏMMƏDOV

Rizvan İdris oğlu Məmmədov 1966-cı il 10 yanvarda Şəmkir rayonunun Dəllər Cırdaxan kəndində anadan olmuşdur. 1984-cü ildə hərbi xidmətə çağırılmış, Xarkov şəhərində hərbi məktəbə təyinat almışdır. Məktəbi leytenant rütbəsi ilə bitirdikdən sonra bir müddət Dnepropetrovsk şəhərində hərbi hissədə xidmət etmişdir. Azərbaycan Milli Ordusunun yaranması ilə əlaqədar Vətənə qayıtmış, Dəllər batalyonunda döyüşmüşdür. Hərbi bilik və bacarığına, Başkənd uğrunda gedən döyüşlərdə fərqləndiyinə görə kapitan rütbəsinə layiq görülmüşdür. 1992-ci il 15 avqustda Gədəbəyin Şınıx bölgəsində gedən şiddətli döyüşdə qəhrəmancasına həlak olmuşdur.

 

MİLLİ QƏHRƏMANLAR: MƏTLƏB QULİYEV

Mətləb Quliyev  9 yanvar 1959-cu ildə Beyləqan rayonunda doğulmuşdur. İbtidai təhsilini 3 saylı orta məktəbdə almışdır. Daha sonra o, C.Naxçıvanski adına hərbi məktəbə daxil olur. Hərbi xidmətini isə Ukraynada keçirir. Mətləb daha sonra Azərbaycan Pedaqoji İnstituna daxil olur. 1985-ci ildə leytenant rütbəsi ilə təhsilini başa vuraraq Sumqayıt şəhərində 3 saylı məktədbə hərbi hazırlıq müəllimi kimi çalışmağa başlayır. 1992-ci ildən DİN-ə işə düzəlir, bununla da onun həyatının narahat günləri başlayır.

Mətləb Quliyev tez-tez cəbhəyə gedirdi, torpaqlarımızın azad edilməsi uğrunda var gücü ilə çalışırdı. 1992-ci il 31 avqust Ağdam bölgəsində ağır döyüşlər gedirdi. Mənfur erməni quldurları yüksəklikləri ələ keçirmişdilər. Mətləb pulemyotla düşmənin üzərinə yeriyirdi onlarla erməni yaraqlısını məhv edən Mətləbin mərmisinin bitdiyini görən vəhşi azğınlaşmış ermənilər onu hər tərəfdən mühasirəyə alaraq atəş açmağa başladılar o, bu döyüşdə qəhrəmancasına həlak oldu.

Ailəli idi, iki övladı yadigar qalıb.

Azərbaycan Respublikası prezidentinin 6 noyabr 1992-ci il tarixli 290 saylı fərmanı ilə baş leytenant Quliyev Mətləb Kamran oğlu ölümündən sonra «Azərbaycanın Milli Qəhrəmanı» adına layiq görülmüşdür.

ŞƏHİDLƏR: İSGƏNDƏR XANKİŞİYEV

İsgəndər Xankişiyev (6 yanvar 1968, Novruzlu, Ağdam rayonu— 16 iyun 1992, Ağdərə rayonu.

İsgəndər Xankişiyev 1968-ci il yanvarın 6-da Ağdam rayonunun Novruzlu kəndində anadan olmuşdur. İlk orta təhsilini Novruzlu kənd orta məktəbində almış, 1985-ci ildə oranı əla qiymətlərlə bitirmişdir. 1986-1988-ci illərdə ordu sıralarında xidmət etmişdir. Daha sonra Xəzər Dəniz Neft Donanması idarəsinin dənizçilik məktəbini bitirmiş və peşəsi üzrə işə başlamışdır. İşlədiyi müddətdə iş yoldaşlarının və kapitanının dərin hörmətini qazanmışdır.

Vətəninə olan sonsuz məhəbbəti, xalqına, millətinə xidmət etmək arzusu onu işindən ayrılıb könüllü surətdə ordu sıralarına yazılmağa vadar etmişdir. Ağdama ailəsinin yanına gələn İsgəndər 1992-ci il Xocalı soyqırımı-nın xəbərini alıb Erməni vəhşiliyinə tab gətirməyərək Xocalıya getmiş və bir neçə ailənin Xocalıdan Ağdama gətirilməsində və eləcədə yaralıların Ağdam şəhər xəstəxanasına daşınmasına yardım etmişdir. Bir müddət sonra Şuşaya üz tutmuşdur. Şuşa döyüşündə iştirak etmiş 60-a yaxın dinc sakinin mühasirədən çıxmasına yardım etmişdir. Daha sonra Yevlax özünümüdafiə batalyonun tərkibində vuruşmuş bir neçə kəndlərin alınmasında iştirak etmişdir.

1992-ci il iyun ayında Ağdərə rayonu uğrunda kəskin döyüşlər gedirdi. Batalyon iki hissəyə ayrılmışdı. Hücum planında İsgəndərində olduğu qrup öndən gedib Erməni qüvvələrini mühasirəyə almalı, ikinci qrup isə sonra gələrək əsas zərbəni endirməli idi. Çaylı kəndi istiqamətində yola düşən İsgəndər öndərliyində olan hərbiçilər düşmən müdafiə xəttini yararaq irəliləyib Çaylı kəndinə çatmağı bacardı. Ancaq əsas qüvvəni gözləmədən birbaşa döyüşə girən İsgəndər və yoldaşları kəndi işğalçılardan təmizləməyə nail oldu. Döyüşün sonlarında düşmənin snayper gülləsinə tuş gələn İsgəndər döyüş yoldaşlarının dediyinə görə, son anında belə «Əsla geri çəkilməyin! Düşmənə aman verməyin!» deyərək həyata gözlərini yumdu. 17- iyunda əsas qrupla birlikdə Gəncə batalyonu da Çaylı kəndinə gələn zaman kənd artıq ermənilərdən təmizlənmişdi.

İyunun 18-də döyüş yoldaşları tərəfindən Şəhidlər Xiyabanında dəfn edilməsi istənilsə də, atasının təkidi ilə Novruzlu kənd qəbiristanlığında dəfn edilmişdir.

İşlədiyi «Atlet-22» gəmisinə Azərbaycan Respublikası Nazirlər Kabinetinin № 220 qərarı ilə İsgəndər Xankişiyevin adı verilmişdir.

ŞƏHİDLƏR: MİNGƏÇEVİRLİ TEYMUR QASIMOV

Teymur Sabir oğlu Qasımov (d. 4 yanvar 1992; Mingəçevir, Azərbaycan — ö. 2 aprel 2016; Tərtər, Azərbaycan) — Azərbaycan Silahlı Qüvvələrinin giziri. 2016-cı ildə Aprel döyüşləri zamanı şəhid olub.

Teymur Qasımov 1992-ci ilin 4 yanvar günündə Mingəçevir şəhərində anadan olub.

Gizir Teymur Qasımov 2016-cı ilin aprel ayında Azərbaycan-Ermənistan təmas xəttində baş verən atışma zamanı qəhrəmancasına şəhid oldu.

Aprelin 9-u isə Teymur Qasımov doğulduğu Mingəçevir şəhərinin Şəhidlər Xiyabanında son mənzilə yola salındı. Dəfn mərasiminə minlərlə şəhər sakini ilə yanaşı, şəhidin qulluq etdiyi hərbi hissənin əsgərləri və zabitləri də qatıldı. Dəfn mərasiminin sonunda yaylım atəşi açıldı və gizir Qasımov uğrunda şəhid olduğu torpağa tapşırıldı.

vikipediya