САМАРСКИЕ АЗЕРБАЙДЖАНЦЫ ТОРЖЕСТВЕННО ОТМЕТИЛИ 98-Ю ГОДОВЩИНУ АЗЕРБАЙДЖАНСКОЙ ДЕМОКРАТИЧЕСКОЙ РЕСПУБЛИКИ

30 мая 2016г. в актовом зале Дома дружбы народов СООО «Лига азербайджанцев Самарской области» провела торжественное мероприятие, посвященное 98-ой годовщине Азербайджанской Демократической Республике. Перед началом художественной программы участники мероприятия минутой молчания почтили память всех тех, кто отдал свою жизнь за независимость, суверенитет, территориальную целостность Азербайджана.

Концерт начался с выступлением Аиды и Наиля Акперовых, дуэтом исполнивших песню Муслима Магомаева и Наби Хазри «Азербайджан». Значительную часть программы заняли танцевальные номера, подготовленные хореографическим коллективом ЛАСО под руководством Мирмагомеда Сейидли. Были исполнены народные танцы «Джанги», «Красавица гор» (Севгюль Рашидова и Рашид Рзаев); «Узундере» (Пери Мамедова и Самир Рашидов); «Кумыкский танец» (Сабина Агаева и Вусал Руфуллаев); «Ханчобаны»; «Наз элеме» (Нармин и Илькин Мехдихановы и Айсу и Мустафа Мустафаевы); «Танец с блюдцами»; «Танец с бубнами».

Песню Рамиза Миришли и Ислама Сафарли «Я сердце разбила» спела лауреат городских и областных конкурсов Аида Акперова.

Песню Севиль Алиевой на слова Фикрета Годжи «Дорогая мама» исполнил лауреат областных и всесоюзного конкурсов Наиль Акперов.

Дети из азербайджанских семей читали стихи на родном языке, посвященные любимой стране, ее истории, людям, ее прославившим.

Были вручены почетные грамоты СООО «Лига азербайджанцев Самарской области» участникам концерта.

Вели концертную программу Диана Агаева и Самир Бабаев.

Торжественное мероприятие было организовано молодежной секцией «Лиги азербайджанцев Самарской области».

Реклама

31 MAY 1931 — CÜMHURİYYƏTİN BAŞ NAZİRİ NƏSİB BƏY YUSİFBƏYLİNİN QƏTL GÜNÜ

Yusifbəyli Nəsib bəy Yusif oğlu (1881-1920) — Azərbaycan ictimai-siyasi və dövlət xadimi, publisist.

Nəsib bəy Yusifbəyli 1881-ci ildə Gəncə şəhərində anadan olmuşdur. Orta təhsilini Gəncə gimnaziyasında almışdır. 1902-ci ildə Odessa şəhərindəki İmperator Novorosiyski Universiteti hüquq fakültəsinə daxil olmuş, amma universiteti bitirə bilməmişdir. Tələbələrin inqilabi hərəkatından qorxuya düşən çar hökuməti universtiteti müvəqqəti bağladıqdan sonra Nəsib bəy Bağçasaray (Krım) şəhərinə getmiş və burada İsmayıl Qaspiralının «Tərcüman» qəzeti ilə əməkdaşlıq etməyə başlamışdır. Burada o, özü baş rolda oynamaqla Azərbaycan dramaturqlarının əsərlərini səhnələşdirir.

1908-ci ildə Nəsib bəy İstanbula köçərək publisistik fəaliyyət göstərməklə bərabər «Türk dərnəyi» cəmiyyətinin təşkili ilə də məşğul olmuşdur. Az sonra İsmayıl Qaspiralının qızı Şəfiqə Soltan xanımla ailə həyatı quraraq bir müddət İstanbulda qalmışdır. 1909-cu ildə Gəncəyə qayıdaraq, şəhər bələdiyyəsində çalışmışdır. 1911-ci ildə «Molla Nəsrəddin» jurnalına və qəzetlərə məqalələr göndərmiş, «Müsəlman xeyriyyə cəmiyyəti», «Müsəlmanların maariflənməsi cəmiyyəti», «Aktyorlar cəmiyyəti»nin fəaliyyətlərində yaxından iştirak etmişdir. Bu zaman o, Məmməd Əmin Rəsulzadə ilə tanış olmuş və ictimai siyasi fəaliyyətə başlamışdır.

1917-ci ilin mart ayında Nəsib bəy Yusifbəyli öz yaxınları ilə Gəncədə «Milli Federalistlərin Türk Partiyası»nı yaratmışdır. 1917-ci ilin iyulunda bu partiya M.Ə. Rəsulzadənin başçılığı ilə «Müsəlman Demokratik Müsavat Partiyası» ilə birləşərək «Müsavat» adlandırılmağa başlamışdır.

M.Ə.Rəsulzadə Müsavat Partiyasının mərkəzi komitəsinin sədri seçildikdən sonra Gəncədə partiyanın rəhbəri N. Yusifbəyli olmuşdur. 1917-ci ildə Rusiyada bolşeviklər hakimiyyətə gəldikdən sonra partiya öz nizamnaməsində dəyişiklik edərək Azərbaycanın tam müstəqilliyini tələb etməyə başlamışdır.

Nəsib bəy Yusifbəyli Zaqafqaziya Seyminin üzvü, Zaqafqaziya federativ hökumətində – maarif naziri, Azərbaycan Demokratik Respublikasının hökumətində 1918-ci ilmay ayının 28-dən 1919-cu ilin martına kimi maarif naziri, 1919-cu ilin martından 1920-ci ilin martına kimi Baş Nazir, eləcə də Daxili İşlər Naziri (16 iyun 1919 – 22 dekabr 1919) işləmişdir. 1920-ci ildə Sovet Rusiyası tərəfindən Azərbaycan tutulduqdan və kommunist rejimi qurulduqdan sonra Nəsib bəy ona qarşı olan təqiblərdən yaxa qurtarmaq məqsədi ilə mühacirətə getmək üçün Bakını tərk etmiş, lakin 31 may 1920-ci ildə yolda, Kürdəmir uyezdinin Qarxun kəndində müəmmalı şəkildə qətlə yetirmişdir.

 

DÜZƏLMİŞDİ HƏR İŞİMİZ, QALMIŞDI ÖLÜ MAŞINIMIZ

Allah yer üzünü yaxşı adamlardan əskik eləməsin. Yaxş adamlar olmasaydı, qırılıb gedərdik. Qırılıb ölmək şükürlüdür, yaxşı, nəcib adamlar olmasaydı, meyidlərimizİ daşıyıb basdıran olmazdı. Allaha çox şükür ki, belə yaxşı nəcib insanlardan Samarada da var. Onlardan ikisinin adı hökmən çəkilməlidir: molla Nəbi  və aşbaz Bahadur Salamov. Boyunlarına ağır iş götürüblər, düşüblər qabağa, pul yığırlar ki, ölüdaşıyan maşın alsınlar. Nə gözəl niyyət, nə gözəl təşəbbüs! Ölülərimiz nə vaxtdan bəri yığılıb qalıb, daşıyıb aparan yoxdur! Üzümüz danlanır, polis qınayır, qubernator qınayır, mer qınayır, deyirlər ay millət, nəfəs ala bilmirik, uşaq-böyük nəfəs ala bilmir, sanepidemstansiya Putinə yazır, daşıyın aparın ölülərinizi. Biz də olmuşduq bir maşının məəttəli. İndi, şükür Allaha, maşın olandan sonra yavaş-yavaş ölülərimizi daşıyb apararıq. Hamısını birdən apara bilməsək də, altı aya, bir ilə iki yüz-üç yüz meyid apara bilərik. Əsas maşındır, şofer lazım deyil, çünki molla Nəbi özü bu işin öhdəsindən gələ bilər, uzun müddət araba sürüb.

Allah nəcib insanlara can sağlığı və elə uzun ömür versin ki, heç ölməsinlər. Ölsələr də, zərər yoxdur, ölüdaşıyan maşınımız var, meyidləri burda qalmayacaq.

Nə gizlədim, mən özüm də son vaxtlar çox darıxırdım, fikirləşirdim ki, mənim ölümü kim aparacaq, necə aparacaq. İndi bu maşın söhbəti düşəndən elə rahatam ki, bu dəqiqə düşüb öləm, ruhum da inciməz…

Allah yaxşı insanların başından töksün. Yəni qazanc, gəlir nəzərdə tuturam. Maşına pul verəmlərin də yeri cənnətdədir. Özü də cənnətə piyada getməyəcəklər, onları xurma ağaclarınnı altında hurilərlə kefə limuzin aparacaq.

Bəs nə bilmişdiniz?

 

Mirzə ƏLİl

31 MAY GÖRKƏMLİ ŞUŞALI MÜĞƏNNİ ZÜLFÜ ADIGÖZƏLOVUN DOĞUM GÜNÜDÜR

Zülfü Səməd oğlu Adıgözəlov — Azərbaycan xanəndəsi, muğam bilicisi, təsnif və xalq mahnılarının təfsirçisi və təbliğatçısı, Azərbaycanın əməkdar artisti (1943).

 1898-ci ildə Şuşanın Qaradolaq kəndində anadan olmuşdur. Şuşada muğam axşamlarından birində Zülfü Adıgözəlovun ifasını dinləyən Cabbar Qaryağdıoğlu onu Bakıya dəvət edir. 1927-ci ildə Bakıya köçərək «Müdafiə evi»ndə (indiki filarmoniya) işləmək üçün Ü.Hacıbəyov, Q,Pirimov, M.Maqomayev və b. qarşısında imtahan vermiş, eyni zamanda radio verilişləri komitəsinə işə qəbul olunmuşdu. Zülfü Adıgözəlov 1963-cü ildə Bakıda vəfat etmişdir.

Bəstəkar Vasif Adıgözəlovun atasıdır.

Bəstəkar Yalçın Adıgözəlovun babasıdır.

Zülfü Adıgözəlov muğam dəstgahını tam şəkildə, bəm və orta tessiturada özünəməxsus oxuma məktəbini yaratmışdır. Tanınmış xanəndələrdən Əbülfət Əliyev, Sahib Şükürov, Hacıbaba Hüseynov, Əlibaba Məmmədov, İldırım Həsənov, Ağaxan Abdullayev, Tələt Qasımov və s. onun məktəbinin davamçılarıdırlar.

ОБЗВОНИТЬ БЫ ВСЕХ ПО ЭТОМУ ТАКСОФОНУ И СПРОСИТЬ: КАК ВЫ МОГЛИ УЕХАТЬ…

29 мая 2016 года газета «Очаг» побывала в гостях в охотничьем производственном участке «Большемикушинский» ООО «Самарская охота», что находится в Исаклинском районе.  Поездка была осуществлена при поддержке и одного из учредителей ЛАСО  Намига Мамедова (общее руководство, охрана) и Джамала Акперова (транспорт, установление контактов, питание). Если честно, газета «Очаг» ни на кого не охотится, тем более ни в кого не стреляет. На самом деле целью поездки была встреча с директором хозяйства, уроженцем Зардаба, нашим хорошим другом и просто приятным человеком Худу Керимовым.

 

Газета «Очаг» провела несколько удивительных часов в этом удивительном крае. Село, где несколько лет назад Худу бей купил старенький дом, давно обезлюдело.

дом Худу Керимова

В нем, кроме нашего друга, всего четыре жителя, всем уже за восемьдесят. Когда-то это было большое чувашское село. Почему жители оставили это райское место, Худу бей сам толком не знает, хотя тесно общается со стариками, которые очень рады его появлению. Когда Худу бей рядом со старой избой соорудил новый срубовый дом со всеми удобствами, старики, которые тоже подумывали перебраться к своим близким, решили остаться и вновь взялись за хозяйство.

сосед трудится…

Как уже было отмечено, мы ни какие не охотники, то, что жарится на мангале, ни какое отношение к дикой природе и к охотничьему хозяйству не имеет – это общедоступные куриные крылышки и баранина.

 

 

Признаемся, большую часть времени мы провели за столом – расстояние из Самары до этого села не маленькое, мы были уставшими и видели только то, что вокруг дома Худу бея. Запомнился колодец с ледяной водой.

Глубина 27 метров, работа ручная. Но больше всего удивил таксофон. Да, в селе на четыре жителя есть таксофон. И он работает!

Подумалось вот что: знать бы телефонные номера всех тех, кто когда-то покинул это село, обзвонить всех по этому таксофону и всем задать один вопрос: как же мы могли оставить этот райский уголок?

Или из этого рая их кто-то или что-то вытолкнуло?

Название этого села мы так и не запомнили. Оно находится в нескольких километрах от села Новое Ганькино. Кто знает, может, оно еще возродится и название у всех будет на слуху….

30 МАЯ — ДЕНЬ РОЖДЕНИЯ ВЕЛИКОГО ПОЭТА И ГРАЖДАНИНА САБИРА

 

Мирза Алекпер Зейналабдин оглы Таирзаде родился 30 мая 1862 года в Шемахе в бедной семье мелкого торговца. «Сабир» («терпеливый») – один из многочисленных тахаллусов поэта. Получив в родном городе образование, путешествовал по Закавказью, Ирану, Ираку, Средней Азии. Жил Сабир очень бедно, болел туберкулёзом. В последние годы жизни добился места учителя в рабочем посёлке Балаханы под Баку.
Своё первое стихотворение Сабир сочинил в восемь лет. В ранние годы писал лирические газели, а по заказу — элегии, хвалебные и траурные стихи. Его первое произведение в печати появилось только в 1903 году в газете «Шерги Рус» («Русский Восток»). В 1903-05 годах Сабир сотрудничал в газетах и журналах «Дебистан» («Печальная школа»), «Зенбур» («Овод»), «Иршад» ( «Путеводитель»), «Хагигат» («Истина»), «Хаят» («Жизнь»).
В формировании творческого облика Сабира решающую роль сыграли сатирический журнал «Молла Насреддин» и его издатель и главный редактор Джалил Мамедкулизаде. В этом журнале Сабир дебютировал в 1906 году. Лирик, придерживавшийся классических канонов, быстро отходит от тривиальных любовных газелей и вступает на путь реалистической сатиры.
Сабир создал новый стиль в поэзии. Он был понятен всем – от мала до велика. При всей видимой простоте Сабир доносил до народных масс смысл самых сложных внутренних и международных проблем эпохи. В его стихах органически сливались высшее мастерство и повседневная жизнь.
Мирза Алекпер Сабир умер 12 июля 1911 года в расцвете творческих сил. Жизни и творческой деятельности Сабира посвящены роман, пьеса, литературоведческие статьи и очерки, монографии. Произведения Сабира переведены на многие иностранные языки. Его именем в Азербайджане названы город и район, теплоход, многие культурно-просветительные учреждения, улицы в городах и селах. В Баку ему установлен памятник, а в Шемахе открыт Дом – музей. Ежегодно в республике проводится День поэзии Сабира.

ЧТО МНЕ ЗА ДЕЛО?

Пусть грабят мой родной народ — что мне за дело?

Пусть он страдает от невзгод — что мне за дело?

Я сыт. Что мне за дело до других?

Я сыт. Мне просто наплевать на них!

Пусть пухнет с голоду весь мир — что мне за дело?

 

Тсс! Не шуми! Пусть люди спят. Я не желаю,

Чтоб спящих подняли, глаза им раскрывая.

А если кто проснется, пусть мне бог

Устроит так, чтоб я лишь не был плох.

Пусть грабят мой родной народ — что мне за дело?

Пусть он страдает от невзгод — что мне за дело?

 

Не говори о судьбах мира мне ни слова,

Да хлеба принеси, чтоб я покушал снова.

Зачем, зачем тревожить мне века,

Ведь жизнь, я знаю, очень коротка!

Пусть грабят мой родной народ — что мне за дело?

Пусть он страдает от невзгод — что мне за дело?

 

Сыны отчизны пусть на дне клоаки

Бродяжат в страшной нищете, как те собаки,

А вдовы носят пусть позор тряпья,

Лишь был бы славен всюду только я!

Пусть грабят мой родной народ — что мне за дело?

Пусть он страдает от невзгод — что мне за дело?

 

Любой народ не может жить без интереса;

В своей стране шагает он путем прогресса.

Что ж, коль прогресс в дремоте вспомню я,

Немедля совершу его, друзья!

Пусть грабят мой родной народ — что мне за дело?

Пусть он страдает от невзгод — что мне за дело?
28 апреля 1906

 

 

30 МАЯ 1991 — ВЗОРВАН ПАССАЖИРСКИЙ ПОЕЗД МОСКВА-БАКУ

30 мая 1991 — Около станции Хасавюрт в Дагестанской Республике взорван пассажирский поезд Москва—Баку. Погибли 11 человек, ранены 22.

30 MAY QÜDRƏTLİ ŞAİR VƏ BÖYÜK VƏTƏNDAŞ SABİRİN DOĞUM GÜNÜDÜR

Ələkbər Zeynalabdin oğlu Tahirzadə (Sabir) 1862-ci il mayın 30-da Şamaxıda anadan olmuşdur. Atası kiçik baqqal dükanı olan dindar bir kişi idi və Ələkbəri gələcəkdə ruhani görmək istəyirdi deyə, oğlu səkkiz yaşına çatanda onu mollaxanaya qoymuşdu, 12 yaşı olanda isə Sabir sonra məşhur şairSeyid Əzimin açdığı yeni üsullu məktəbə keçmişdi. Müəllimi Ələkbərə fars dilindən şerlər tərcümə etdirir, sonra bu tərcümələri oxuyub ona məsləhətlər verir, yaradıcılıq həvəsini artırırdı.

XX əsrin əvvəllərindən başlayaraq Sabirin şerləri mətbuat səhifələrində görünməyə başlayır: 1903-cü ildə «Şərqi-Rus» qəzetində, bir qədər sonra isə «Həyat» qəzetində şerləri çap olunur, 1906-cı ildə şair «Molla Nəsrəddin» jurnalının ən fəal müəlliflərindən birinə çevrilir. Elə həmin vaxtdan C.Məmmədquluzadə ilə Sabir arasında qırılmaz dostluq münasibətləri yaranır və hər iki sənətkar xalqın qanını soran zalım ağalara, yaltaq ruhanilərə, satqın ziyalılara sarsıdıcı zərbələr vurur. Şerlərini gizli imzalarla yazmasına baxmayaraq, istər Şamaxıda və Bakıda, istərsə də Azərbaycanın başqa yerlərində və İranda bir çox irticaçılar Sabirin əsərlərini pisləyir, onun yazdığını oxuyanları kafir elan edirdilər. Ruhanilər Sabirin ölümünə fitva verir, varlılar ona hədələyici məktublar göndərir, qoçular küçədə yolunu kəsib ağır sözlər deyirdilər.

1910-cu ilin əvvəllərində Sabir Bakıya işləməyə gəlir. Əvvəlcə «Zənbur» jurnalının redaksiyasında çalışır, sonra Balaxanı məktəbində böyük həvəslə dərs deməyə başlayır. Müəllimliyi ilə yanaşı şair Balaxanı neft mədənlərində işləyən fəhlələrə, yerli inqilabçılara yaxınlaşaraq, onların açdıqları «Nur» kitabxanasının fəal üzvü olur.

 1911-ci il iyulun 12-də, həyatının və yaradıcılığının ən parlaq bir vaxtında Sabir ağ ciyər xəstəliyindən vəfat edir və dünyaya göz açdığı Şamaxıda, «Yeddi günbəz qəbiristanı»nda dəfn olunur.

Sabirin xatirəsinə hörmət əlaməti olaraq vəfatından bir il sonra, 1912-ci ildə həyat yoldaşı və dostları Abbas Səhhət və M.Mahmudbəyovun səyi nəticəsində «Hophopnamə» adı ilə şerləri çap olunur, 2i il sonra isə xalqın ianəsilə «Hophopnamə»nin ikinci, daha mükəmməl nəşri işıq üzü görür.

Sabirin Bakıda abidəsi (20-ci illər)

Millət necə tarac olur olsun, nə işim var?!
Düşmənlərə möhtac olur olsun, nə işim var?!
Qoy mən tox olum özgələri ilə nədir karim,
Dünyavü cahan ac olur olsun nə işim var?!

Səs salma, yatanlar ayılar, qoy hələ yatsın,
Yatmışları razı deyiləm kimsə oyatsın,
Tək-tək ayılan varsada həq dadıma çatsın,
Mən salim olum cümlə cahan batsada batsın;
Millət necə tarac olur olsun, nə işim var?!
Düşmənlərə möhtac olur olsun, nə işim var?!

Salma yadıma söhbəti tarixi cahanı,
Əyyami-sələfdən demə bir sözdə filani,
Hal isə gətir meyl eləyim domlanı, nani,
Müstəqbəli görmək nə gərək, ömürdü fani;
Millət necə tarac olur olsun, nə işim var?!
Düşmənlərə möhtac olur olsun, nə işim var?!

Övladi vətən qoy hələ avarə dolansın,
Çirkabi-səfalətlə əli, başı bulansın,
Dul övrət isə sailə olsun, oda yansın,
Ancaq mənim avazeyi-şənim uçalsın;
Millət necə tarac olur olsun, nə işim var?!
Düşmənlərə möhtac olur olsun, nə işim var?!

Hər millət edir səfheyi-dünyada tərəqqi,
Eylər hərə bir mənzili-məvada tərəqqi,
Yorğan-döşəyimə düşə gər yadə tərəqqi,
Bizdə edərik aləmi-röyada tərəqqi;
Millət necə tarac olur olsun, nə işim var?!
Düşmənlərə möhtac olur olsun, nə işim var?!

 

КРАСИВАЯ, ПРИЛЕЖНАЯ, ПРИМЕРНАЯ — ВСЕ ЭТО ПРО ШАФИГУ КЕРИМОВУ

Конечно, родителям кажется, что это было вчера. Но это было первого сентября прошлого года – девять месяц прошло!

И вот она теперь – совсем другая – у нее успехи, примерное поведение! А форма как хорошо ей идет! Главное,она  радостная. Потому что знает, что три месяца каникул пролетят еще быстрее, чем девять месяцев учебы, и она вновь вернется в родной класс, вновь увидит своих подруг, своего педагога.

Удачи тебе, Шафига!

НЕ ПРОСТО УСПЕШНО, А КЛАССНО!

Сестры Нурай и Назенин Алескеровы учатся в МБОУ Школа №114. Завершив учебный год с отличием, Нурай перешла в третий, а Назенин в седьмой класс. Минувший учебный года для Назенин успешным стал и в музыкальной школе.

Поздравляем наших замечательных девочек, их педагогов, и, конечно, родителей – Кемале и Нурмагомеда Алескеровых!