КТО ПОДРЫВАЕТ РОССИЮ, ТОМУ ТЮРЬМА, КТО ПОДРЫВАЕТ АЗЕРБАЙДЖАН, ТОМУ ПРЕЗИДЕНТСКИЙ СОВЕТ

» — Кстати о войне, знакомы ли Вы с событиями, произошедшими недалеко от Ходжалы в феврале 1992 г. во время боевых действий?

 — Я живой свидетель тех событий. Скажу откровенно – нынешняя шумиха является чистейшей демагогией и пропагандой».

Из интервью Фахраддина Аббасова армянскому журналисту, которое он дал, находясь в Ереване.

http://hayasanews.com/fahraddin-aboszoda/#sthash.uonsjdvc.dpuf

Известно, что сравнительно недавно Россия значительно ужесточила уголовную ответственность за сепаратизм. Уголовный кодекс, N 63-ФЗ | ст 280.1 УК РФ

«Статья 280.1. Публичные призывы к осуществлению действий, направленных на нарушение территориальной целостности Российской Федерации

1. Публичные призывы к осуществлению действий, направленных на нарушение территориальной целостности Российской Федерации, —

наказываются штрафом в размере от ста тысяч до трехсот тысяч рублей или в размере заработной платы или иного дохода осужденного за период от одного года до двух лет, либо принудительными работами на срок до трех лет, либо арестом на срок от четырех до шести месяцев, либо лишением свободы на срок до четырех лет с лишением права занимать определенные должности или заниматься определенной деятельностью на тот же срок.

2. Те же деяния, совершенные с использованием средств массовой информации либо электронных или информационно-телекоммуникационных сетей (включая сеть «Интернет»)»

Принятие таких суровых мер означает одно: руководство России осознает серьезность угрозы сепаратизма. Это так же косвенно означает, сепаратисты в России есть, и государство считает своим долгом бороться против них сурово и бескомпромиссно. Наказание за деяния, направленные на  подрыв государства и изменение конституционного строя, более суровое: до 15 лет лишения свободы.

Интересно, что российское законодательство ничего не говорит о том, как быть с теми российскими гражданами, которые ведут подрывную работу против других стран. Я имею в виду тех стран, которые являются дружественными. С полным основанием  к числу таких стран можно отнести Азербайджан – он входит в СНГ, не говоря о том, что столичный город Баку по сей день в значительной степени продолжает пребывать в русскоязычном состоянии. Тогда почему гражданам, люди, имеющие российские паспорта, так свободно и безнаказанно ведут работу, направленную, как они сами заявляют, на уничтожение Азербайджана?

«Такого государства, как Азербайджан, не должно быть на карте мира, и, надеемся, скоро не будет» — так совсем недавно заявил Фахраддин Аббасов, ныне именующий себя Фахраддином Абосзода. Заявил он это по телевидению, которое вещание ведет на территории России и, судя по всему, существует на российские деньги. И как бы российское руководство реагировало, если какие-то российские сепаратисты и вообще враги российской государственности, с территорию Азербайджана вели телетрансляцию?

Деятельность Фахраддина Аббасова и Исмаила Шабанова – это не самодеятельность, которой в соцсетях занимаются многие. Фахраддину Аббасову широко предоставляется площадь в медиаресурсах, финансируемых государством. Исмаил Шабанов входит в Совет при президенте России, поэтому его заявления может восприниматься как официальная позиция властей.

Российское законодательство предусматривает суровые меры  за разжигание межнациональной розни тоже. А когда Фахраддин Абосзода отрицает само существование азербайджанского народа, это что такое? И когда он говорит, что «с помощью армян мы скоро избавимся от зла под названием Азербайджан», это что такое?

Фахраддин Аббасов давно не говорит о несоблюдении конституционных прав своих соплеменников. Его цель – уничтожение Азербайджана. Ему дали понять, что за правозащитную деятельность ему много платить не могут. Могут вообще не платить. А за цели, которые могут привести южного соседа в состояние если не страха, то по меньшей мере саспенса, платить могут. В российской политике не первый день находятся люди, для которых основной инструмент – блеф. Политика для них – картежная игра, хотя в конце концов из-за стола могут встать с пустыми карманами и даже без штанов…

Фахраддин Абосзода, оторванный от реальной жизни, широко использует дезинформацию. Недавно он и его команда распространяли в Интернете информацию о том, что якобы талышские районы в Азербайджане заселяются курдами. Меры, принятые властями против религиозных экстремистов в Бакинском поселке Нардаране, они выдали как «подавление бунта талышей в Нардаране, в дома которых якобы насильственно заселялись курды! Интересно, курды «приятно» удивились бы, если бы узнали, что про них думают «талышские лидеры»…

Телемост Аббасова и Шабанова с Ереваном, который они провели 27 февраля 2016 года, в день скорби по жертвам ходжалинской резни, преднамеренный кощунственный акт, оскорбляющий память не только ходжалинцев, но и многочисленных талышей, которые воевали и гибли, защищая нашу общую родину от армянских агрессоров. Кстати, какой рай могут создать армяне для меньшинств, видно на примере самой Армении, едва ли единственной моноэтнической страны в Евразии…

Аббасов выпрыгивает из штанов, пытаясь доказать своим хозяевам, что все талыши в Азербайджане до единого  готовы взяться за оружие. Этим он оказывает медвежью услугу своим соплеменникам. Чего он добивается? Чтобы азербайджанские власти в каждом талыше видели сепаратиста и врага?

Если оставить в сторону эвфемизмы и назвать вещи своими именами, то, к чему призывает Фахраддин Аббасов, это большая драка – кровавая, беспощадная, со всеми вытекающими – взаимными истреблениями, этническими чистками. Выживет ли в этой драке действительно малочисленный талышский народ? Но этот вопрос вряд ли волнует Фахраддина Аббасова. Г-ну Абосзода его хозяева платят не за заботу о талышском народе.

КАРТА ОТ ФАХРАДДИНА АБОСЗОДА. АЗЕРБАЙДЖАНА НЕТ…

Х.Х.

Реклама

17 MART — GÖRKƏMLİ YAZIÇI VƏ TƏRCÜMƏÇİ MİKAYIL RZAQULUZADƏNİN DOĞUM GÜNÜ

Rzaquluzadə Mikayıl Manaf oğlu (17 mart, 1905, Bakı–10 noyabr, 1984, Bakı) — nasir, şair, tərcüməçi, 1934-cü ildən Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, Azərbaycanın qabaqcıl maarif xadimi (1968), əmək veteranı (1976). Ədəbi təxəllüsü otuzuncu illərdə «Mim-Re», «M.R.», «R.Mikayıl», sonralar «M.Rzaquluzadə» olmuşdur.

TƏRCÜMƏLƏRİ

 (farscadan, ruscadan)

1. Nizami Gəncəvi. İsgəndərnamə (iqbalnamə). Bakı: Azərnəşr, 1941, 692 səh.
2. Nizami Gəncəvi. İsgəndərnamə (iqbalnamə). Bakı: Azərnəşr, 1967, 720 səh.
3. Y.Lebedinski. Həftə. Bakı: Azərnəşr, 1932, 98 səh.
4. F.Panfyorov Brusski (II kitab). Bakı: Azərnəşr, 1933, 270 səh.
5. T.Oldriç. Amerika məktəblisinin xatirələri. Bakı: Azərnəşr, 217 səh.
6. R.Kiplinq. Mauqli. Bakı: Uşaqgəncnəşr, 1939, 116 səh.
7. V.Mayakovski. Seçilmiş şeirlər və poemalar. Bakı: Usaqgəncnəşr, 1940, 328 səh.
8. M.Şoloxov. Nifrət fənni. Bakı: Azərnəşr, 1942, 36 səh.
9. F.Panfyorov. Gözümlə gördüklərim. Bakı: Azərnəşr, 1942, 92 səh.

ŞİRVAN KƏRİMOVUN YAZISI YENİSES.RU SAYTINDA

Bu bayram papaq ata bilmirəm, papağı Zəngilanda qoyub gəlmışəm…

Əziz həmvətənlər, bacı və qardaşlar və Ata yurdu viran olmuş köhnə zəngilanlılar! Bəlkə də bu gün çoxunuz təəccüb hissi keçirdiniz ki, balam, bu Şirvan hətta xristianları belə bütün dini bayramları münasibəti ilə təbrik etməyi özünə borc bilir, ancaq bizim məxsusiliyiilə seçilən, Zəngilanda Novruzdan da təntənəli qeyd edilən İlaxır Çərşənbəsində nə isə susdu Bütün köhnə zəngilanlılar bilir ki, bizim «İLAXIR ÇƏRŞƏNBƏ» dediyimiz bu bayram uşaqlıq illərindən ən həsrətlə gözlədiyimiz bayram olub. Çünki bu bayramda mütləq nə isə təzə bir paltar, hətta corab da olsa belə, geyinməli idik. Bayramdan bir ay öncə «Yumurta döyüşünə» xüsusi hazırlıq görülürdü, kimi yumurtanı sementə basdırardı, kimi hind toyuğunun yumurtasının çillərini kimyəvi üsulla ağardardı, kimi taxta yumurta düzəldərdi, bir sözlə «Yumurta döyüşünün» öz qanunları, daha doğrusu qanunsuzluqları, və mütəxəssisləri var idi. Bayrama təxminən iki həftə qalmış hansısa qohumlardan birində olan «DUXOVKAYA» növbə tutulurdu ki, bayram şəkərburası və paxlavası bişirilsin. Bayrama bir neçə həftə qalmış qohumlardan birinin evində yığışıb qoz — cəviz sındırardıq. Kiminsə evində bir qozsındıran olardı, böyüklərdən kimsə onu işlədərdi, qalanlar isə — kimi çəkiclə, kimi kəlbətinlə, çoxu isə daşla qırardı qozu. Biz Bacıxanım mamamgilə (bibim) yığışardıq, Əcəb nənə, Sənəm xala, Hayqanuş xala, Sayat qoca, Hədiqa xala, Gülara xala, Cabbar dayının ailəsi — uşaqları, anası Gövhər nənə, yoldaşı Səfurə xala, bacısı Elmira, hamı yığışardı, biz uşaqlar qozu, fındığı qırardıq, qadınlar, qızlar isə söhbət-qeybət edə-edə təmizləyərdilər ləpəni. Bəzən qoz ləpələmə prosesi bir neçə gün davam edərdi. Sonra isə gözləyərdim ki, nə vaxt bizim duxovka növbəmiz çatacaq, növbə gələndə anam deyərdi ki, nənən qurban, get filankəsgildən Məhliqə xalanın duxovkasını al gətir. Duxovka gələn günü evdə bizim üçün toy-bayram olurdu, çünki, bişirilənlərin qırım-qırtısından, vaxtı ötürülüb bir az yanananında biz də yeyərdik. Əlbəttə ki, duxovka bir gündən artıq evdə qalmazdı, qalanda, demək sabah kimin üçünsə yenə bizdə bayram şirniyyatı bişiriləcəkdi. Duxovka evdən gedəndən sonra həsrət ilə ilaxır çərşənbənin gəlişini gözləyirdik, çünki son günə qədər bişirilənlərə əl vurmaq olmazdı…

Və, nəhayət həmin gün gəlirdi. Məktəbdə xüsusi təlimat keçirilirdi ki, kimsə boynuna torba salıb qapı-qapı gəzməsin, kosa gedənlərin və Yalda çillə çıxardanların aqibəti isə direktor tərəfindən məktəbdən qovulma və yaxud xuliqanlıqda təqsirlənmə ilə hədələnirdi. Hətta məktəblərdə növbətçi drujinaçılar da təyin olunurdu ki, bu kimi halların qarşısı alınsın. Bütün bu formal qadağalara baxmayaraq, torba ilə qapıları da gəzirdik, «MUL-MUL-MUL» oxuya-oxuya çal-oyna ilə qapıları gəzən kosaları da qəpik-quruşla yola salırdıq, hətta o qədər öyrəşmişdik ki, təxminən bilirdik hansı kosa nə vaxt gələcək. «Avtoritetli» kosalara 20 qəpikdən 1 manatadək pul verərdik, qalanlarını isə 10-15 qəpiklə yola salardıq. Az pul verəndə utanardıq ki, sabah kosalar rayonda bizi xəsislikdə təqsirləndirərlər. Nəhayət, səhər açılırdı, biz məktəbə gedirdik, və məktəbdə artıq bilinirdi ki, kim Yalda çillə çıxardıb, çünki səhərə kimi maşın şinlərini yandırıb tonqalın ətrafında oturanların hər şey «üzlərində yazılırdı». Bizim evdən yaldakı tonqal aydın görünürdü, hətta ordan şinləri yana-yana aşağı diyirlədəndə, mənə elə gəlirdi ki, şinlər gəlib şəhərin küçələrinə qədər çata bilər. Yuxarı siniflərdə oxuyanda bizim üçün maraqlı olurdu ki, məktəbdə növbətçi qalaq. Buna səbəb o idi ki, əvvəla dostlarla birgə yaxşı yeyib-içməkdə olurduq, ikincisi sevimli müəllimlərimizlə birgə olurduq, üçüncüsü, məktəbdə səhərə qədər stolüstü tennis oynamaq imkanı yaranırdı. Nə isə…

Əziz dostlar, bunları yazmaqda məqsədim indiki gənc zəngilanlılara o torpağı nə üçün sevdiyimizi izah etmək mümkünsüzlüyünü göstərməkdir. Çünki bizim hisslərimizi duymaq üçün gərək biz yaşadığımızı yaşasınlar. Ananı, övladı nə üçün sevdiyini izah etmək mümkün olmadığı kimi, torpaq, vətən sevgisini də izah etmək mümkün deyil…Samarada döğulub böyüyən, soruşanda haralısan, avtomatik olaraq zəngilanlıyam deyən övlad, atasının hansı hisslərlə Çərşənbə bayramını qeyd etməsini çətin duya bilər. Çünki, o, şəkərburanı da, paxlavanı da ildə bir dəfə yox, ürəyi istədiyi vaxt yeyə bilir, çünki o, duxovka üçün növbə nə olduğunu heç vaxt qəbul edə bilməz, çünki o, həmişə qoz ləpəsinin təmizini görüb, və heç qoz ağacının necə göründüyünü də çətin təsəvvür edir…

Bu gün Bakıda yaşayan 75 yaşlı xəstə anamdan soruşdum ki, papaq atanlar oldu, dedi ki, hə oldu, əvvəl gələnlərin papaqlarını doldurdum, gec gələnlərə qapını açmadım… Zəngilanda Çərşənbə gecəsi qapiları bağlamazdıq… Zəngilanda heç papaq atmaq da adət deyildi… Doğrusu bunları yazmağa başlayanda nə ilə başlayıb, nə ilə qurtaracağımı bilmirdim, sadəcə qürbətdə 1993-cü ildən sonra Zəngilan ənənələrinin tərkib hissəsi olan İlaxır Çərşənbənin mənim üçün hansı səbəblərdən qəmli bayram olduğunu izah etmək istəyirdim… Əsl səbəb isə yazının sonunda özü tapıldı. Çünki mən bu bayram gecəsi papaq ata bilmirəm, papağı Zəngilanda qoyub gəlmışəm… Allah bizlərə tezliklə düşmən tapdağı altında qalmış papağımızı başımıza qoymaq şərəfi qismət eləsin! Söz verirəm ki, inşallah, o zaman gəlsə, qonşularımızın birinin qapısına mütləq papaq atacam…

İlaxır Çərşənbəniz mübarək, əziz həmvətənlərim!!!

Şirvan Kərimov
Samara Vilayəti Azərbaycanlılar liqasının sədri, hüquqşünas

 http://yenises.ru/sosial/1766-bu-bayram-papaq-ata-bilmirem-papagi-zengilanda-qoyub-gelmishem.html

BORÇALILAR SEVİNDİLƏR…

Rusiyada soydaşımıza General-leytenant rütbəsi verildi

TƏBRİK EDİRİK!..

Bu gün şad bir xəbər bizləri sevindirdi:
Əslən azərbaycanlı olan,
uzun illər Rusiyada yaşayıb işləyən
general-mayor Ramiz Almazov
Rusiya prezidenti Vladimir Putinin
Fərmanı ilə
Daxili xidmət general-leytenantı
rütbəsinə layiq görülüb.

ZiM.Az-ın məlumatına görə,
o, DİN-nin Novosibirsk Ali Hərbi Komandanlıq Məktəbini bitirib. İxtisasca hüquqşünasdır.
Xakasiya Respublikasında DİN-nin islah-əmək müəssisələri Penitisiar xidmətinin rəisi,
Rusiya Ədliyyə Nazirliyinin Xakasiya Respublikası üzrə idarə rəisinin müavini,
2003-2011-ci illərdə Tıva Respublikası üzrə Federal Penitensiar Xidmətin Baş İdarəsinin rəisi
vəzifəsində çalışıb.
Ramiz Almazov 17 dekabr 2011-ci ildən Samara vilayətinin
Federal Penitensiar Xidmət Baş İdarəsinin rəisi təyin edilib və
indiyədək general-mayor rütbəsi ilə bu vəzifədə çalışırdı.

Qeyd edək ki, Ramiz Çoban oğlu Almazov 1960-cı ildə qədim Borçalı mahalının Başkeçid —
indiki Gürcüstanın Dmanis rayonunundakı Dəllər (Dağ Dəlləri) kəndində anadan olub.

Evlidir, bir oğlu, bir qızı var…

Biz də dəyərli soydaşımızı ürəkdən təbrik edir və ona bundan sonra da yeni-yeni uğurlar arzulayırıq!…

Müşfiq BORÇALI.

* * *

РАМИЗУ ЧОБАН ОГЛЫ АЛМАЗОВУ ПРИСВОЕНО ЗВАНИЕ ГЕНЕРАЛ-ЛЕЙТЕНАНТА

20 февраля 2016 года Президент РФ Владимир Владимирович Путин подписал указ
«О присвоении воинских званий высших офицеров, специальных званий высшего начальствующего состава и высших специальных званий».
Этим указом начальнику ГУФСИН России по Самарской области Рамизу Чобан оглы Алмазову присвоено звание генерал-лейтенанта внутренней службы.

Алмазов Рамиз Чобан оглы – начальник Главного управления Федеральной службы исполнения наказаний по Самарской области с декабря 2011 года.
Родился 11 апреля 1960 года в селе Далляр Дманисского района Грузинской ССР.

17 декабря 2011 года указом Президента Российской Федерации назначен начальником Главного управления Федеральной службы исполнения наказаний по Самарской области.
Генерал-майор внутренней службы.
Руководитель СОО «Лига азербайджанцев Самарской области» Ширван Керимов поздравил нашего соотечественника с высоким воинским званием.

«Дорогой Рамиз муаллим! Мы, самарские азербайджанцы, с большой радостью восприняли указ президента России о присвоении Вам высокого звания. Вот уже пятый год Ваша служба проходит в Самарской области, поэтому для нас очевидно, что это звание не только достойное, но и заслуженное.

У нас нет сомнения, что Ваши звезды станут путеводительными для многих ребят из азербайджанских семей, в том числе живущих в таких же отдаленных селах, как Ваше родовое село Дяллар. Ваш успех вселит в них уверенность в том, что имея целеустремленность, трудолюбие, внутреннюю дисциплину и организованность, можно достичь самых высоких вершин.

У нас нет сомнения и в том, что очередную генеральскую звезду Вы получили в том числе и за то, что относитесь к тем, кто на звезды смотрит только зарешеченное окошечко, не только со всей строгостью закона, но и милосердно и справедливо».

газета «ОЧАГ» («OCAQ») Самара
ежемесячная газета «Лиги азербайджанцев Самарской области».