“ƏKİNÇİ”: DƏRBƏNDDƏ DÜLGƏR VƏ XARRATLAR YA İRANLILAR, YA ERMƏNİLƏRDİR

Dünyada hər bir şəhərin özünə münasib sənətkarlığı var, savayı Dərbənd. Bizim əhl həmişə boyaq dalınca olduğuna ancaq buyuruq verməyə adət edib. Boyaq dadistədini həmişəlik hesab edib, elm və və təhsil eləməyiblər. Bizim şəhərdə nə qədər dülgər və xarrat varsa, tamam İran əhli, ermənilərdir ki, yaxşı pul qazanırlar. Xəyyat bizim əhldən 1-2 nəfərdir ki, çuxa şalvarlardan alahı libas tikmirlər, açça palto, kürk və qeyri libasları tikənlər erməni, rusdurlar ki, yaxşı pul allıllar. Qərəz, çəkməçi, saatsaz, ahəngər və əqləbənd tamam qeyri vilayət əhlidirlər. Bu sənətlərdən əlavə 39-40 nəfər həmşərilər rəngsazlıq edirlər. Müxtəsər kəlam, bizim şəhərin kəmbəxt xəlaiqi bu qədər sənətləri əldən verib özləri məəttəl və sərgərdan qalıblar və əgər indi ol sənətər bu darlıq vaxtda öz əlimizdə olseydi, az iş deyil idi. Amma çifayda, sənətkarlıq nəfindən və elmdən bixəbər olmaqlarına binaən, genə məhəl qoymurlar və camaatdan həm heç kimin xatirinə gəlmir ki, bu gündən sonra insan hər bir sənət üçün elmə möhtacdır. Barı gələcək üçün məktəbxanalar səyində olub, elm səbəbilə uşaqların sənətkarlığa və işlərə həris eləsinlər ki, özləri çəkən zillətləri uşaqları çəkməsin. Belədə bir sənət məktəbxanası bizim şəhərdə olsa, yazşı olmazmı?

 

Əlimədəd Abdulla oğlu

“Əkinçi”, 14 aprel, 1876

KÖHNƏ DƏRBAND. DƏMİRYOL VAĞZALI

Реклама